Kyokushin to jeden ze stylów karate. Oznacza „ekstremum prawdy”. Założycielem stylu był urodzony 27 lipca 1923, Koreańczyk, który po przybyciu do Japonii przybrał imię Masutatsu Oyama. Stworzona przez niego Światowa Organizacja Kyokushinkaikan była do momentu jego śmierci w 1994 roku największą organizacją sztuk walki na świecie. Trening kyokushin karate opiera się głównie na 3 elementach:
- Kihon – czyli techniki podstawowe. Kihon ma na celu nauczenie adepta sztuki karate prawidłowej techniki uderzeń oraz bloków. W trakcie kihon ćwiczący stoją w rzędach w kolejności posiadanych stopni. Techniki wykonuje się po podaniu komendy przez prowadzącego ćwiczenia.
- Kata – czyli „walka z cieniem”. Kata są tradycyjnym sposobem przekazywania wiedzy o karate. W średniowiecznej Okinawie, skąd wywodzi się karate, wprowadzono przepis zabraniający chłopom posiadania wszelkiej broni – nawet noży i siekier, zabroniono także uprawiania sztuk walki. Aby obronić się, Okinawczycy wymyślali więc różne układy walki, czyli kata, które umożliwiały ćwiczenie w samotności (w obawie przed donosicielami). Praktykowanie kata umożliwia też trening najgroźniejszych technik bez narażenia życia współćwiczących. Kata wykonuje się podobnie jak kihon – w rzędach, wg posiadanych stopni, po komendzie prowadzącego ćwiczenia.
- Kumite – czyli wolna walka. Kumite jest kwintesencją kyokushin karate. Masutatsu Oyama twierdził, że karate bez walki, jest tylko tańcem. W trosce o zdrowie ćwiczących, w trakcie walk sportowych wyłączono możliwość ataku na kolana, kręgosłup, czy głowę (na głowę nie można uderzać technika ręcznymi, techniki nożne są dozwolone).
Ostatecznym celem treningu karate jest rozwój duchowy ćwiczącego. Dokonuje się on poprzez wymagające ćwiczenia fizyczne – w trakcie treningu adept karate pokonuje swoją słabość, nieśmiałość i niezdecydowanie, dzięki czemu może stać się lepszym człowiekiem. Każdy adept kyokushin karate musi znać przysięgę oraz etykietę dojo. Karate Kyokushin jako jedna z odmian szerokiej rodziny japońskich sztuk walki, charakteryzuje się syntezą kihon i kumite czyli połączeniem technik tradycyjnych oraz walki pełnokontaktowej opartej na technikach współcześnie stosowanych. Podczas treningu adepci mają szansę poznać etykietę Dojo, tradycyjne formy uderzeń, bloków, kopnięć oraz pozycji. Połączeniem tych elementów są układy zwane „kata” prezentowane na egzaminach i turniejach. Jednocześnie uczestnicy treningów nabywają umiejętności z zakresu techniki i taktyki walki pełnokontaktowej obowiązującej także jako jeden z elementow w rywalizacji turniejowej. Do obowiązkowych ćwiczeń należą elementy stretchingu oraz techniki oddychania. System stopni KYU – Junior – dotyczy dzieci do 13 roku życia. System ten został skonstruowany w ten sposób aby uwzględnić możliwości motoryczne i psychologiczne tak młodych ludzi. Pozwala z jednej strony dość często egzaminować dziecko, a z drugiej strony rozciąga w czasie jego dojście do 4 kyu. Do tego momentu ocenia się przede wszystkim poziom opanowania technik, gibkość i koordynację. W skali 4 – 1 kyu do tych kryteriów dochodzi ocena wytrzymałości psychofizycznej, znajomości zagadnień teoretycznych związanych ze sztukami walki oraz poziom kumite. Podstawą systemu junior jest podział na trzy egzaminy w ramach poszczególnych kyu na poziomie od 10 do 5 kyu. Później dzieci będą zdawać egzaminy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami dla dorosłych, a posiadany stopień „Junior” zamienia się na odpowiednik stopnia dorosłych (kolor pasa nie ulega zmianie). Ponadto obowiązuje następująca zasada – egzaminów nie można łączyć ani pomijać ich kolejności. Szerokość pagonów powinna wynosić 0,5cm.
Odległość pagonów od siebie 1.5cm
Odległość pierwszego czerwonego pagonu od końca pasa 10 cm.
Pagon wyróżniający nieparzyste kyu (tj. 9, 7, 5) należy naszyć jako pierwszy w odległości 7cm.